คุณเคยถามตนเองไหมว่า ทำไมเรายังคงอยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่งมาได้เป็นเวลานาน แม้เราจะบ่นอยู่ตลอดว่า เบื่อ ไม่เอาแล้ว อยากทิ้งไปให้ไกลๆซะเดี๋ยวนั้น แต่หลังจากที่บ่น สิ่งนั้นก็ยังคงไม่ไปไหน เราเองที่เลือกอยู่กับสิ่งนั้นมาตลอด หากจะปล่อยคงปล่อยนานแล้ว เพราะอะไรน่ะหรือ เพราะความจริงแล้ว แม้จะมีเหตุการณ์ให้เราบ่นอยู่ทุกวัน แต่ก็มีเหตุการณ์ที่แฝงอยู่ในสิ่งเหล่านั้นให้เราประทับใจโดยเราไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ก็เหมือนกับชีวิตของผม คนไทยคนหนึ่งที่อยู่จีน บ่นแทบทุกวัน แต่ก็ใช้ชีวิตมาเข้าปีที่ 7 และเมื่อมาคิดดู ก็จะเจอเรื่องราวน่าประทับใจ บทเรียนทั้งเล็กและใหญ่จากชีวิตที่นี่และคนจีน
เมื่อเช้านี้ผมบินไปทำธุระด้วยอาการไม่สมบูรณ์นัก เนื่องจากอดนอนและนอนน้อยติดต่อกันมาหลายวัน ทำให้เกิดอาการหลับแบบเพลียมากๆ แต่จิตใต้สำนึกของการเกิดมาเพื่อแด๊ก 55 ก็ทำให้ตื่นขึ้นมาในเวลาที่แอร์โฮสเตสมาเสิร์ฟอาหารพอดี ก็กินด้วยอาการเบลอๆ
สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่ออยู่ดีๆมือสั่นหมดแรง ทำอาหารตกลงบนตัวผมทั้งหมด คือบะหมี่อันหอมกรุ่น ยังไม่ทันจะเข้าปาก ก็มาอยู่บนตัวผมซะแบบนั้น
ขณะที่กำลังอึ้งไป 3 วินาที ผู้โดยสารชาวจีนที่นั่งข้างๆ (เป็นวัยรุ่นผู้ชายมากับแฟน) ก็รีบหยิบผ้าเย็นของเขา ที่จะมีมาในชุดอาหารคนละแผ่นเล็กๆ เขาฉีกซอง แล้วยื่นผ้าเย็นมาให้ผม บอกว่าเช็ดซะ พร้อมกับไปหยิบผ้าอีกผืนที่อยู่ในกล่องอาหารของผม ฉีกแล้วเอามาให้เช่นกัน โดยบอกว่า ผืนเดียวไม่น่าพอ
เป็นเหตุการณ์เล็กๆที่น่าประทับใจมาก เมื่อมองย้อนกลับไปตอนเพิ่งขึ้นมาบนเครื่อง ผมยังแอบหงุดหงิดคนจีนคู่นี้อยู่เลย คือเสียงดัง แล้วก็เบียดมาอยู่ได้ พอเราเผลอไปชน ก็มาบ่นพร้อมกับเอาแขนเราออกไป
คือจากการที่อยู่ในจีนมานานพอควร ทำให้ได้รู้ว่า คนจีนเป็นตัวแทนของมนุษย์ปุถุชนจริงๆ พวกเขาส่วนใหญ่ค่อนข้างแสดงออกชัดเจน เพราะเขาคิดว่ามันคือสิทธิในการแสดงออก และเราเองก็ไม่ผิดที่จะมีสิทธิคิดไม่ชอบการแสดงออกของเขาในบางครั้งหรือหลายๆครั้ง แต่หากมองให้ลึกไป ทุกคนก็เหมือนกันหมด ล้วนมีสองด้านอยู่ที่มุมมองของเรา ซึ่งถ้าเป็นไปได้ก็ควรจะพิจารณาหลายๆมุม
#อ้ายจง #เล่าเรื่องเมืองจีน #ชีวิตในจีน
ขอบคุณที่มาของข้อมูล :
แฟนเพจอ้ายจง
