#เล่าเรื่องยามดึก รู้หรือไม่? ความจริงบางเมืองของจีน เริ่มมี “บริการแชร์ – เศรษฐกิจแบ่งปัน” มานานแล้ว 55 โดยเริ่มจาก “แท็กซี่” คือ อย่างในซีอาน เมืองที่อ้ายจงอยู่ แม้แท็กซี่คันนั้นมีผู้โดยสารอยู่ในรถแล้ว แต่ถ้าคนขับเห็นว่า ยังมีที่นั่งพอกับคนโบก ก็จะจอดถามว่า “ไปที่ไหน? หากไปทางเดียวกับคนที่นั่งอยู่ก่อน ก็จะรับขึ้นมา” ค่าโดยสารก็ไม่ได้แชร์กันแต่อย่างใด 55 ก็อยู่ที่ดุลพินิจของคนขับ ว่าแต่ละคนเสียเท่าไหร่ ก็คิดจากมิเตอร์ ต้นทาง ปลายทางที่ลง
ถ้าแจ็คพ็อตแตก ยังไม่ถึงจุดหมายเราดี พี่แท็กซี่ก็ปล่อยเราลง เพราะจะได้ไปส่งอีกคนต่อเลย
อ้ายจงเคยเจอแจ็คพ็อตฮะ นั่งมาอยู่ก่อน พอรับอีกคน ทิ้งอ้ายจงลงกลางทางเฉย คือ ถ้าให้ไปส่ง ต้องเหมา 55 แท็กซี่จีนบางคันก็… ไม่แพ้ที่ใดในโลกหล้า
แต่เมื่ออาทิตย์ก่อน สงสัยบุญที่ทำมาบ้าง เริ่มส่งผล เจอลุงแท็กซี่คันหนึ่งปฏิเสธที่จะรับผู้โดยสารคนที่ 2 แม้คนที่นั่งอยู่ก่อนจะยอมให้อีกคนขึ้นมา เพราะทางเดียวกัน ใกล้กันเลย โดยลุงให้เหตุผลว่า “มันไม่ถูกต้องที่จะรับอีกคน” อั้ยยะ เอาใจผมไปเลยลุง
ช่วงแรกๆที่มาอยู่ที่นี่ บริการเรียกแท็กซี่ออนไลน์ยังไม่บูม ก็ต้องยืนโบกอย่างเดียว บางครั้งโบกเท่าไหร่ก็ไม่มีรถ ก็ต้องยอมขึ้นแบบแท็กซี่ที่รับคนรายทาง ไปทางเดียวกันไปด้วยกัน บางทีแม้ไม่ใช่ทางเดียวแบบตรงๆ ก็ปล่อยเรากลางทาง ก็ลุ้นกันไป 55
#อ้ายจง #เล่าเรื่องเมืองจีน #ชีวิตในจีน #SharingEconomy #จีน
ขอบคุณที่มาของข้อมูล :
แฟนเพจอ้ายจง
