#เรื่องเล่ายามดึก สมัยที่อ้ายจงมาจีนปีแรก เมื่อปี 2011 ได้ไปอยู่ที่มหาวิทยาลัยเป่ยหัง (การบินและอวกาศแห่งปักกิ่ง）ไปแบบที่ไม่รู้ภาษาจีนใดใดเลย รู้แค่ “หนีห่าว” – สวัสดี , “หว่ออ้ายหนี่” – ผมรักคุณ , “เซี่ยเซี่ย” – ขอบคุณ คือรู้แค่นั้นจริงๆ โชคดีที่ก่อนจะไปเรียนที่นั่น ได้ติดต่อพี่คนไทยที่เรียนที่นั่น และเก่งภาษาจีนมาก ดังนั้น อ้ายจงก็แปลงร่างเป็น “ชาวเกาะ” สิฮะ จะรออะไร รอให้ใครมาตัดริบบิ้นหรือ 55 คือตอนเลือกรูมเมท ก็เกาะพี่เขานี่แหล่ะ ทำสายตาออดอ้อน ส่งกระแสจิตเบาเบา จงเป็นเมทผม จงเป็นเมทผม เพื่อที่จะทำให้ชีวิตในเมืองจีนสบายขึ้น อยู่ใกล้ๆคนที่เก่งภาษาจีน
พอหลังจากนั้น ไม่ว่าจะเรื่องอะไรที่ต้องใช้ภาษาจีน ก็เกาะพี่คนไทยคนนี้แบบติดหนึบ เวลาไปไหนมาไหน ไปกินอาหาร หรือทำอะไร ก็รวมกลุ่มไปกับคนไทยในมหาวิทยาลัย
คือตอนนั้นไปเรียนปริญญาโท หลักสูตรภาษาอังกฤษ เลยรู้สึกว่า ก็ใช้ภาษาอังกฤษในตอนเรียน ส่วนภาษาจีน ก็ปล่อยไปก่อน เพราะมีปมเรื่องติดอ่างตอนเด็ก เลยกลัวการฝึกภาษาใหม่ๆ จึงเกาะๆพี่ๆ เกาะๆคนไทยไปแล้วกัน (แม้จะมีวิชาภาษาจีนให้เรียนในหลักสูตร แต่ก็ไม่ได้กระเตื้องเท่าไหร่ในตอนนั้น เพราะไม่ได้ฝึกเลย )
เป็นแบบนี้อยู่ประมาณ 1 ปีเต็มๆ จนวันหนึ่ง ก็มีเรื่องราวให้มาสะกิดให้ตื่นมาพบความเป็นจริงว่า เราจะเกาะคนอื่นแบบนี้ไปตลอดไม่ได้
เรื่องราวที่ว่าก็คือ เห็นคนไทยคนอื่นๆที่มาเรียนภาษาจีน ที่เริ่มจาก 0 ไม่ได้ภาษาจีนเลย กลับพูดคล่อง ภายในเวลาไม่นาน เพราะพยายามฝึกอย่างมาก คือมาจีนแล้ว ถ้าไม่ได้ภาษาจีน ก็ไม่รู้จะมาทำไม จริงไหม? พอคิดได้เช่นนั้น ก็จัดการปฎิวัติตนเอง จำได้ว่า วันรุ่งขึ้นหลังจากที่คิดได้ “ออกเดินทางเที่ยวรอบปักกิ่ง คนเดียว โดยภาษาจีนแบบไม่รู้อะไรเลยนั่นแหล่ะ เพราะไม่เคยฝึก ไม่เคยคิดจะเรียนรู้มาก่อน เกาะอย่างเดียว” จำได้ว่า วันนั้นออกไปแต่เช้า กลับมาอีกทีค่ำ เพราะหลงทางทั้งวัน 555 จนรูมเมท ที่เป็นรุ่นพี่คนไทย ที่เกาะมาตลอด งงงวยว่า หายไปไหนมา
ตอนนั้น พอกลับมาถึงห้อง เหนื่อยมากๆ แต่สุขมาก เพราะเราเอาชนะตนเองได้แล้ว กล้าที่จะไปเผชิญโลก ฝึกภาษาจีน ด้วยตัวเราเอง ซึ่งอ้ายจงใช้วิธี ใช้ app dictionary ในมือถือ (ตอนนั้นใช้ Pleco แล้วก็ยังติดใช้ app นี้ มาจนถึงตอนนี้) ค้นหาศัพท์ภาษาจีนตลอด อยากไปไหน ก็เขียน ก็หา แล้วก็ลองพูดกับคนจีน พูดไม่รู้เรื่อง โดนขำบ้างอะไรบ้าง ก็ไม่สนใจ เพราะที่เราต้องสนใจคือ การเอาชนะตัวเราเอง คิดไว้อย่างเดียวว่า มาจีนแล้ว ไม่ได้จีน ใช้ชีวิตด้วยตนเองไม่ได้ อายชาวบ้านตายเลย
และจากวันนั้นที่กล้าออกไปใช้ชีวิตคนเดียว ก็ทำให้กลายมาเป็นอ้ายจงในวันนี้ พยายามฝึกเท่าที่ทำได้ และการหาข่าว หาข้อมูลมาเล่า ก็เป็นหนึ่งในวิธีฝึกฝน
สรุปก็คือ ที่เขียนยาวมาทั้งหมด อยากจะบอกทุกคนว่า “การเรียนรู้ภาษาจีนที่ดีที่สุด ไม่ว่าจะมาจีน หรือที่ไทย ก็คือการฝึกฝน และกล้าที่จะเรียนรู้ อย่างถ้าใครมีโอกาสมาจีน ก็ออกไปเผชิญโลก ไปคุยกับคนจีน ไปฝึกภาษาเลยครับ อย่าอยู่แต่กลุ่มคนไทย ที่เป็น comfort zone”
และก็ต้องขอบคุณรูมเมทคนแรกในจีน พี่คนไทยที่ช่วยเหลือ และให้เกาะมาโดยตลอด 555 วันนี้พี่เขาแต่งงานด้วย ขอใช้พื้นที่นี้อวยพรเลยละกันฮะ Nick Daowwip 🙂
#อ้ายจง #เล่าเรื่องเมืองจีน #ชีวิตในจีน
ขอบคุณที่มาของข้อมูล :
แฟนเพจอ้ายจง
